Biuro Usług Inżynierskich

Elewacje

Cokół – termoizolacja, hydroizolacja, wykończenie

Strefa cokołowa stanowi jeden z bardziej wymagających elementów budynku. Obszar ten wpływa na estetykę obiektu, decydując również o jakości cieplno-wilgotnościowej przegrody. Ma też za zadanie ochronę budynku przed wodą. Poznanie i zrozumienie szeregu czynników oddziałujących na strefę cokołową oraz wymagań z tego wynikających pozwala na jej właściwe zaprojektowanie i wykonanie.

Rola strefy cokołowej w budynku

Cokół pozostaje często elementem niedocenianym, traktowanym pobieżnie przez projektantów, jak i wykonawców. Ze względu na swoje położenie, strefa cokołowa budynku narażona jest na szereg niekorzystnych czynników. Właściwe rozwiązanie tego obszaru ma na celu ochronę budynku przed tymi oddziaływaniami, przy jednoczesnym zachowaniu estetycznego wyglądu.

Zabezpieczenie przed wodą:
- z opadów atmosferycznych,
- z topniejącego śniegu zalegającego przy budynku,
- wodą rozbryzgową – odbijająca się od przyległych powierzchni,
- wilgocią kapilarną oraz kondensacją międzywarstwową.
Aspekt termiczny:
- ograniczenie strat ciepła z budynku,
- zapobieganie kondensacji pary wodnej na wewnętrznej powierzchni przegrody.
Estetyka:
- kształtowanie wyglądu budynku poprzez rodzaj warstwy wykończeniowej oraz geometrię cokołu,
- trwałość warstw wykończeniowych.

Podczas projektowania strefy cokołowej należy uwzględnić wszystkie wyżej wymienione czynniki jednocześnie. W celu zapewnienia skuteczności rozwiązania konieczne jest całościowe podejście do tego obszaru budynku. Precyzyjny projekt pozwala uniknąć improwizacji oraz wątpliwych technicznie rozwiązań na placu budowy. Złożoność tego zagadnienia podkreśla często spotykany obraz odpadających tynków oraz okładzin cokołowych.

Prawidłowe rozwiązanie strefy cokołowej to złożone zagadnienie, które zignorowane, może objawić się w widoczny sposób, niedługo po zakończeniu robót.

Hydroizolacja strefy cokołowej

Z uwagi na opisane wyżej źródła oddziaływania wody, prawidłowa hydroizolacja strefy cokołowej to istotne zagadnienie. Jednocześnie ze względu na zachodzące w tym obszarze procesy wymiany pary wodnej ze środowiskiem zewnętrznym, należy zapewnić jej swobodną dyfuzję. Zignorowanie tego aspektu może skutkować zawilgoceniem, prowadzącym do zwiększonych strat ciepła oraz degradacji materiałów. Dlatego w celu prawidłowego zabezpieczenia strefy cokołowej przed wodą konieczne jest zastosowanie materiałów spełniających szereg wymagań im stawianym.

Niski opór dyfuzyjny – z tego względu stosowanie produktów bitumicznych, które stanowią barierę dla pary wodnej, jest niepoprawne. Papy, emulsje, czy też grubowarstwowe powłoki bitumiczne często nie będą dobrym rozwiązaniem na zabezpieczenie strefy cokołowej przed wodą.
Odporność na obciążenie termiczne – zapewnienie wysokiej odkształcalności może wiązać się z koniecznością zastosowania dodatkowych taśm lub kształtek uszczelniających.
Możliwość przymocowania warstw wykończeniowych – materiał hydroizolacyjny musi stanowić typowe podłoże umożliwiające wykonanie tynku, okładziny ceramicznej lub montaż termoizolacji, zapewniając właściwą przyczepność do podłoża.
Możliwość połączenia z hydroizolacją ściany fundamentowej – przyjęte rozwiązanie powinno zapewniać ciągłość hydroizolacji pionowej, co w zależności od zastosowanych materiałów może wymuszać przyjęcie odpowiedniej kolejności robót.

Dodatkowo hydroizolacja powinna zostać wyprowadzona ponad grunt do wysokości oddziaływania wody rozbryzgowej, co zależne jest od rozwiązania terenu wokół budynku. W praktyce najczęściej stosowanymi w tym obszarze wyrobami są mineralne zaprawy uszczelniające lub masy hybrydowe. Jednak dobór konkretnego rozwiązania należy zawsze rozpatrywać indywidualnie.

Termoizolacja strefy cokołowej

Ocieplenie cokołu wpływa na straty ciepła z budynku, a co za tym idzie koszty jego ogrzewania. Termoizolacja cokołu ma też na celu zapobieganie kondensacji wilgoci na powierzchni wewnętrznej przegrody. Stanowi również często podłoże dla warstwy wykończeniowej. W związku z powyższym podczas doboru rozwiązania sposobu termoizolacji strefy cokołowej należy uwzględnić szereg czynników wpływających na poprawność tego zakresu.

Odporność na oddziaływanie wody i wytrzymałość mechaniczna – z racji lokalizowania hydroizolacji na materiale konstrukcyjnym, termoizolacja strefy cokołowej powinna być odporna na oddziaływanie wody, jak i wytrzymała mechanicznie. Uwaga: Poza szczególnymi przypadkami, hydroizolacji nie wykonuje się na termoizolacji.
Grubość termoizolacji – odpowiednia grubość termoizolacji, umożliwia cofnięcie lica cokołu w stosunku do płaszczyzny ściany. Prócz znaczenia estetycznego, takie rozwiązanie umożliwia również ograniczenie zalewania cokołu przez wodę opadową.
Długość termoizolacji – głębokość termoizolacji w gruncie powinna wynikać z obliczeń cieplno-wilgotnościowych przegrody. Parametry termoizolacji zależne są również od tego, czy budynek jest podpiwniczony oraz czy ewentualna kondygnacja podziemna jest ogrzewana.
Sposób mocowania – Termoizolację strefy cokołowej mocuje się za pomocą klejów dobranych w zależności od hydroizolacji znajdującej się na ścianie fundamentowej. Pamiętać należy o stosowaniu materiałów bezrozpuszczalnikowych, które przyczyniają się do niszczenia styropianów. Ewentualna konieczność mocowania mechanicznego uzależniona jest od warstwy wykończeniowej cokołu.

W praktyce najczęściej stosowanymi w tym obszarze wyrobami są polistyren ekstrudowany (XPS), tak zwany styrodur lub też hydrofobizowany polistyren ekspandowany – styropian EPS. Dobór parametrów termoizolacji powinien jednak każdorazowo wynikać z obliczeń cieplno-wilgotnościowych.

Wykończenie strefy cokołowej

Cokół bierze udział w kreowaniu wyglądu zewnętrznego budynku. Jego wykończenie, kształt oraz użyte materiały wpływają na ogólny charakter architektoniczny, decydując również o trwałości rozwiązania.

Współpraca i kompatybilność materiałów – zastosowane materiały, muszą być zgodne z przyjętym systemem ociepleń. Związany jest z tym odpowiedni dobór warstwy zbrojącej na powierzchni termoizolacji oraz sposób montażu warstwy wykończeniowej.
Zabezpieczenie przed wodą – warstwy wykończeniowe należy zabezpieczyć przed podciąganiem kapilarnym wody z gruntu zlokalizowanego wokół budynku. Ostatnim etapem jest hydrofobizacja, która uodparnia warstwę wykończeniową na działanie wody opadowej oraz rozbryzgowej.
Odporność na obciążenie termiczne – oprócz zastosowania wyrobów mrozoodpornych, ważna jest również odpowiednia technika klejenia okładzin ceramicznych. Powstanie pustych przestrzeni pod płytkami, w których gromadzić mogłaby się wilgoć, może skutkować oderwaniem okładziny w trakcie przymrozków.
Niski opór dyfuzyjny – Tynki nie powinny stanowić bariery dla pary wodnej, natomiast płytki cokołowe należy przyklejać z odpowiednim odstępem umożliwiającym jej swobodną dyfuzję.

Warstwa wykończeniowa to jeden z ostatnich etapów prac nad strefą cokołową budynku. Aby zapewnić jej trwałość oraz estetyczny wygląd na długie lata, zadbać należy o odpowiedni dobór poszczególnych materiałów oraz prawidłowe wykonanie prac.

Miejsca krytyczne

Strefa cokołowa obejmuje swym zakresem również miejsca wymagające szczególnej uwagi. Zlokalizowane przy budynku tarasy, schody wejściowe, czy też okna i drzwi, wymagają specjalnych zabiegów. Sytuacji nie ułatwia różnorodność dostępnych rozwiązań, co sprawia, że niemal w każdym przypadku różnią się one od siebie i wymagają indywidualnego podejścia.

Progi okienne i drzwiowe – ze względu na występujące w połączeniu materiały o różnej rozszerzalności cieplnej, konieczne jest dobranie rozwiązania gwarantującego szczelność w tych specyficznych warunkach. Wiąże się to często z koniecznością zastosowania specjalnych materiałów oraz dodatkowych taśm lub kształtek uszczelniających.
Tarasy naziemne oraz schody – konieczne jest staranne przemyślenie sposobu połączenia izolacji tarasu lub schodów z budynkiem. Tak by zapewnić szczelność oraz właściwe odprowadzenie wód opadowych w zależności od sposobu wykonania warstw wykończeniowych tarasu.
Elewacje wentylowane – ściany z pustką powietrzną przed warstwą licową wymagają zastosowania specjalnych rozwiązań strefy cokołowej. Zapewnić należy odpowiednią wentylację pustki powietrznej, jak i odprowadzenie ewentualnych skroplin z tej przestrzeni.

Brak szczegółowego rozwiązania detali w dokumentacji projektowej skutkuje improwizacją na placu budowy oraz błędami.

Podsumowanie

Strefa cokołowa budynku narażona jest na szereg niekorzystnych czynników, jednak dzięki przyjęciu właściwych rozwiązań możliwe jest zapewnienie jej odpowiedniej trwałości i estetyki. Szczegółowa dokumentacja projektowa pomaga uniknąć kosztownych napraw oraz poprawek, które często wynikają z nietrafionych, improwizowanych rozwiązań przyjętych na etapie budowy.

Czytaj więcej

Projekt budowlany

Dlaczego warto zadbać o szczegółowy projekt

Budowa domu to ekscytujący, ale i złożony proces. Sukces tego przedsięwzięcia wymaga solidnego przygotowania, czego jednym z kluczowych elementów jest opracowanie dokumentacji projektowej. Przyjęte rozwiązania projektowe wpływają na każdy aspekt związany z powstającym budynkiem, od kosztów budowy, po koszty eksploatacji oraz komfort użytkowania. Natomiast dokumentacja projektowa stanowi nie tylko „mapę” dla wykonawcy, ale także pozwala na weryfikację poprawności wykonanych robót oraz zgodności z oczekiwaniami inwestora.

Jak projekt wpływa na efekt prac

Etap projektu ma kluczowy wpływ na całą inwestycję, ponieważ to na tym etapie podejmowane są decyzje o fundamentalnym znaczeniu. Czas poświęcony na podjęcie świadomych i przemyślanych wyborów przekłada się na prawie każdy aspekt projektowanego budynku. Dlatego warto przeznaczyć na ten etap odpowiednią ilość czasu i uwagi. Obecnie dzięki zastosowaniu zaawansowanych narzędzi, w połączeniu z odpowiednim rozpoznaniem potrzeb klienta jesteśmy w stanie projektować budynki spełniające swoje założenia w każdym aspekcie.

Koszt budowy – wynika bezpośrednio z wyboru technologii budowy oraz przyjętych rozwiązań technicznych, czego przykłady opisaliśmy w dziale jak oszczędzać na budowie. Jednocześnie szczegółowa dokumentacja minimalizuje ryzyko nieporozumień, kosztownych błędów, poprawek i zmian w trakcie budowy.
Koszt eksploatacji – właściwe określenie parametrów wpływających na efektywność energetyczną oraz dobór systemów ogrzewania i chłodzenia decyduje o corocznych kosztach związanych z użytkowaniem budynku.
Jakość prac – jasno określone standardy oraz precyzyjne wytyczne znacząco poprawiają jakość robót budowlanych, ułatwiając weryfikację poprawności realizacji prac i unikanie fuszerek.
Zdrowie oraz bezpieczeństwo mieszkańców – budynek w dużym stopniu wpływa na zdrowie oraz samopoczucie jego użytkowników, co szczegółowo opisaliśmy w sekcji zdrowy dom. Przyjęte na etapie projektu założenia, decydują o powstaniu przestrzeni wspierającej kształtowanie wysokiego standardu zdrowia fizycznego i psychicznego domowników.
Estetyka i funkcjonalność – stworzenie harmonijnego i komfortowego miejsca do życia wymaga starannego planowania. Kształtowanie wyglądu oraz organizacji przestrzeni wewnątrz, jak i na zewnętrz budynku wpływa na komfort mieszkańców oraz integrację budynku z otoczeniem.

Biorąc pod uwagę powyższe, projekt budowlany stworzony w oparciu o analizę potrzeb oraz możliwości i oczekiwań Inwestora, jest niewątpliwie najważniejszym elementem całego procesu inwestycyjnego. Stanowi on podstawę do kolejnego etapu urzeczywistnienia się marzeń w procesie realizacji robót budowlanych.

Zawartość projektu budowlanego

Obecnie projekt budowlany składa się z czterech części: projektu zagospodarowania działki lub terenu, projektu architektoniczno-budowlanego, projektu technicznego oraz załączników. Teoretycznie zawartość projektu jest uregulowana prawnie. W rzeczywistości jednak jakość opracowań projektowych różnych pracowni potrafi odbiegać od siebie w sposób znaczny. Dodatkowo projekt może zostać uzupełniony również o elementy dodatkowe, w zależności od potrzeb zamawiającego. Dlatego chcąc zadbać o wysokiej jakości dokumentację projektową, inwestor zmuszony jest do dokładnej weryfikacji potencjalnych wykonawców. Powoduje to, że wybór pracowni, której powierzymy opracowanie projektu naszego domu nie należy do łatwych zadań.

Wpływ projektu na koszty budowy i eksploatacji budynku

Etap opracowania projektu budowlanego to czas na wybór rozwiązań pozwalających ograniczyć koszty budowy oraz zużycie energii w budynku, redukując dzięki temu koszty jego użytkowania. Nie ma jednak uniwersalnych, optymalnych kosztowo rozwiązań. Każdy budynek jest inny i wymaga indywidualnego podejścia. Dlatego podejmowane decyzje powinny opierać się na precyzyjnych danych, a nie informacji marketingowych. Opracowany w rzetelny sposób projekt pozwala nie tylko na obniżenie kosztów związanych z budynkiem, ale również na wiele sposobów przyczynia się do zmniejszenia kosztów budowy.

Optymalizacja rozwiązań – Etap projektowania umożliwia porównanie dostępnych opcji oraz wybór najkorzystniejszych z nich. Precyzyjne określenie wymagań wobec materiałów oraz zastosowanie efektywnych technologii pozwala na ograniczenie zbędnych kosztów.
Określenie kosztów budowy – Dokładny projekt umożliwia inwestorowi realne oszacowanie kosztów budowy. To kluczowy aspekt, który pomaga ocenić możliwości finansowe i określić wysokość ewentualnego kredytu.
Wybór wykonawców – oferty sporządzone w oparciu o projekt, w którym jasno sprecyzowano wymagania łatwiej ze sobą porównać. W przypadku wybrakowanej dokumentacji każdy wykonawca może proponować swoje własne rozwiązania, co znacznie utrudnia porównanie ofert i wybór najkorzystniejszej.
Unikanie nieplanowanych kosztów – niedopracowania na etapie projektu budowlanego mogą prowadzić do licznych kolizji oraz konieczności wprowadzania zmian i poprawek podczas budowy, co wpływa na jakość, wzrost kosztu budowy oraz powstanie opóźnień.
Efektywność energetyczna – Rozwiązania wybrane na etapie opracowania projektu wpływają na efektywność energetyczną budynku. Przemyślane decyzje pozwalają na osiągnięcie znacznych oszczędności związanych z minimalizacją kosztów eksploatacji budynku.
Naprawy, remonty i konserwacja – dokładny projekt oraz egzekwowanie jego zapisów na etapie realizacji pozwala na minimalizację błędów skutkujących usterkami i koniecznością napraw w trakcie użytkowania obiektu. Starannie dobrane rozwiązania, uwzględniające trwałość poszczególnych elementów budynku, pozwalają na ograniczenie potrzeby remontów w przyszłości.

Projekt to tylko około 5% kosztu realizacji inwestycji. Jednocześnie ma decydujący wpływ na koszty budowy oraz późniejszej eksploatacji.

To, w jaki sposób czas poświęcony na opracowanie dokumentacji projektowej przekłada się na oszczędności na etapie robót budowlanych, dobrze ilustruje wykres MacLeamy’ego (Rysunek 1). Krzywa ta obrazuje jak wysiłek wkładany na początkowych etapach, przynosi największe efekty przy minimalnych kosztach. Natomiast każda zmiana wdrażana na późniejszych etapach wymaga większego wysiłku i większych nakładów finansowych.

Rysunek 1. Krzywa MacLeamy’ego

Im więcej zaangażowania i decyzji podejmie się na początkowych etapach realizacji inwestycji, tym uzyskuje się większą kontrolę nad kosztami. W miarę postępu prac, szczególnie w trakcie robót budowlanych, wprowadzanie zmian staje się coraz trudniejsze i droższe, często wymagając dodatkowego nakładu pracy oraz mogąc powodować opóźnienia i konieczność wykonania niektórych prac ponownie. Powyższe podkreśla znaczenie dokładnego i starannego planowania oraz projektowania, co pomaga minimalizować koszty i ryzyko. Aby osiągnąć najlepsze efekty wszyscy zaangażowani w projekt uczestnicy powinni pracować wspólnie od samego początku.

Im więcej dobrze przemyślanych decyzji na etapie projektu, tym niższe koszty budowy, mniej problemów oraz stresu i łatwiejsza kontrola budżetu.

Wpływ projektu na jakość wykonania robót

Każdy budujący powinien pamiętać, że interesy wykonawcy często różnią się od jego własnych. Firmy budowlane niejednokrotnie starają się polecać własne rozwiązania, kierując się łatwością wykonania, na dalszy plan spychając kwestię jakości, czy trwałości. Warto pamiętać, że to inwestor będzie mieszkał w tak zbudowanym domu i ponosił koszty ewentualnych napraw oraz konserwacji. Uniknięcie błędów wynikających ze źle dobranych rozwiązań możliwe jest dzięki solidnie opracowanej dokumentacji projektowej. Dokładne wytyczne oraz szczegółowe rozwiązania przyczyniają się do wzrostu jakości wykonania robót na kilka sposobów.

Wstępna selekcja wykonawców – dokładność projektu może wpływać na podejście potencjalnych wykonawców. Widząc szczegółową dokumentację, wiedzą, że na budowie nie będzie tolerowana fuszerka. To może zniechęcić nierzetelnych wykonawców przed nawiązaniem współpracy, co pomaga oszczędzić wielu nerwów i czasu podczas budowy.
Jakość prac – precyzyjne wytyczne zawarte w projekcie, między innymi z zakresu materiałów oraz technologii robót, eliminują niejasności i pozostawiają niewiele miejsca na improwizację. Przekłada się to na wykonanie prac zgodnie z określonymi standardami.
Kontrola poprawności robót – Dzięki szczegółowej dokumentacji projektowej, w łatwy sposób można skontrolować poprawność wykonanych robót. Bez właściwej dokumentacji stanowiącej podstawę realizacji prac, trudno zweryfikować oraz rozliczyć pracę wykonawcy.
Zarządzanie realizacją prac – Projekt to kompleksowy plan całego przedsięwzięcia, pełniący funkcję „mapy” dla wykonawcy. Szczegółowe wytyczne ułatwiają organizację prac budowlanych, dzięki czemu mniejsza jest szansa pominięcia niektórych etapów, co mogłoby wiązać się z późniejszymi poprawkami.

Szczegółowe informacje zawarte w projekcie są nieocenioną pomocą, zwłaszcza dla osób bez doświadczenia w budownictwie. Taka dokumentacja, choć nie zastąpi fachowej wiedzy kierownika budowy czy inspektora nadzoru inwestorskiego, stanowi cenne wsparcie przy samodzielnej kontroli postępu prac. Umożliwia to szybsze reagowanie na nieprawidłowości, co może zapobiec poważniejszym problemom na dalszych etapach budowy. W efekcie czego dobrze opracowany projekt staje się ważnym elementem kontroli dla inwestora.

Szczegółowy projekt eliminuje niejasności, ułatwia organizację prac oraz kontrolę poprawności wykonania robót.

Nie tylko projekt budowlany

Projekt stanowi fundament każdej budowy. Jednak prawidłowe ukończenie zaplanowanej inwestycji wymaga także starannego zarządzania całym procesem realizacji. Kluczem do sukcesu jest wiedza oraz ścisła współpraca i zaangażowanie wszystkich uczestników procesu budowlanego. Wybór odpowiednich wykonawców, wnikliwa kontrola poprawności wykonywanych robót oraz skuteczna komunikacja są jednymi ze składowych pomyślnego zakończenia budowy. Kompleksowe podejście do tych kwestii pozwala na stworzenie obiektu spełniającego założone oczekiwania, zgodnie z harmonogramem i w ramach przewidzianego budżetu.

Podsumowanie

Przemyślany oraz skrupulatnie opracowany projekt to nie tylko dokładny opis potrzeb Inwestora, ale i narzędzie do osiągnięcia zamierzonego celu, jakim jest budowa zdrowego, ekonomicznego i trwałego budynku. Zadbanie o właściwie opracowany projekt, który stanowi podstawę kolejnych działań to pierwszy krok do realizacji marzeń o budowie własnego domu.

Czytaj więcej

Czyli jaki?

Zrównoważony

Rozwój zrównoważony stanowi obecnie jeden z głównych nurtów wpływających na podejmowane decyzje. Przyświeca temu szlachetny cel zapewnienia przyszłym pokoleniom równie dobrych warunków do funkcjonowania, poprzez racjonalne gospodarowanie obecnie posiadanymi zasobami. Postulaty wynikające z idei rozwoju zrównoważonego wpływają również bezpośrednio na budownictwo, przyczyniając się do wyróżnienia „budownictwa zrównoważonego”. Mimo upowszechnienia się koncepcji „zrównoważenia”, ze względu na swoje szerokie znaczenie, bywa ona pobieżnie rozumiana lub nawet nadużywana.

Zrównoważony rozwój – definicja i ustawodawstwo

Początkowo od lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, koncepcja zrównoważonego rozwoju skupiała się głównie na kwestii kurczących się zasobów naturalnych. Wraz z kolejnymi konferencjami i szczytami międzynarodowymi pojęcie to ewoluowało, czego ostatecznym skutkiem było ukucie popularnej obecnie definicji, według której zrównoważony rozwój opiera się na zaspokajaniu obecnych potrzeb, bez ograniczania możliwości ich zaspokojenia przez przyszłe pokolenia. W dostosowanej do budownictwa definicji akceptuje się eksploatację nawet znacznej ilości zasobów, o ile są one odnawialne lub występują w praktycznie nieograniczonej ilości. Obecnie w budownictwie dominujący staje się aspekt ekologiczny, aczkolwiek projektowanie zrównoważone bierze pod uwagę również sferę poprawy jakości życia użytkowników.

Aktualnie do koncepcji zrównoważonego rozwoju nawiązuje wiele aktów prawnych, konwencja ta została wprowadzona do polskiej Konstytucji po raz pierwszy w 1997 roku, w której to w Art. 5 stwierdza się, że „Rzeczpospolita Polska (…) zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju.” Mimo to wykorzystanie koncepcji zrównoważonego rozwoju w praktycznym działaniu jest ograniczone, powodem tego może być jej złożony i interdyscyplinarny charakter, co wymaga zastosowania holistycznego podejścia w celu wdrażania jej postulatów.

Filary zrównoważonego budownictwa

Zrównoważony rozwój to szerokie zagadnienie obejmujące wiele aspektów. Opiera się ono jednak na trzech podstawowych filarach, którymi są: środowisko, społeczeństwo oraz ekonomia. Integracja tych trzech obszarów w budownictwie pozwala na tworzenie obiektów, które są nie tylko funkcjonalne i estetyczne, ale także przyjazne dla środowiska i ludzi.

Filar Środowiskowy

Budynki ze względu na swoją trwałość oddziałują na środowisko przez długi czas, dlatego należy zwrócić uwagę na pełny „cykl życia” obiektu. Weryfikując wpływ budynku na środowisko, począwszy od fazy projektowania, poprzez realizację, eksploatację i na demontażu skończywszy. Mimo że środowisko w bezpośrednim otoczeniu obiektu zostanie na długi czas przekształcone, jednocześnie uzyskuje się szansę na wprowadzenie rozwiązań, wpływających pozytywnie na kondycję okalającego budynek ekosystemu.

Filar Społeczny

Budynki to miejsce pracy, nauki, rozwoju, ale i odpoczynku. Stanowią ważny element naszej codzienności, dlatego w procesie ich powstawania nie należy pomijać tego jak oddziałują one na użytkowników. Projektując rozwiązania sprzyjające komfortowi mieszkańców oraz wspierające ich dobrostan i zdrowie, można zapobiec negatywnym skutkom, takim jak syndrom chorego budynku.

Filar Ekonomiczny

Aspekt ekonomiczny zrównoważonego budownictwa skupia się na długoterminowych korzyściach finansowych i efektywności kosztowej. Zastosowanie trwałych materiałów, optymalizacja zużycia wody oraz energii dzięki energooszczędnym rozwiązaniom oraz zarządzaniu zasobami, nie tylko obniża koszty eksploatacji, ale także zwiększa wartość nieruchomości.

Idea zrównoważonego rozwoju łączy w sobie dbanie o środowisko naturalne oraz potrzeby społeczne, nie ignorując przy tym aspektu ekonomicznego.

Cechy budynku zrównoważonego

Wśród szerokiej gamy obszarów wymagających uwzględnienia w kontekście zrównoważonego budownictwa, wyróżnić można kilka głównych kategorii, na które warto zwrócić uwagę już na etapie planowania inwestycji:

zrównoważenie obiektu w całym cyklu jego istnienia – głównym obszarem, w którego kontekście należy rozważać pozostałe działania pozostaje uwzględnienie ich w szerokiej perspektywie, mając na uwadze długofalowe skutki podejmowanych decyzji.
odpowiedzialne zarządzanie energią – minimalizacja zużycia energii oraz przemyślany wybór sposobu jej dostarczenia i dystrybucji, jak i zarządzania nią podczas użytkowania obiektu.
ochrona zasobów wody – efektywne gospodarowanie wodą pitną, wykorzystywanie wody deszczowej oraz odzysk wody szarej.
pozytywny wpływ na zdrowie i samopoczucie użytkowników – stosowanie materiałów nie oddziaływujących negatywnie na użytkowników, dbałość o komfort akustyczny, zapewnienie dostępu do światła naturalnego oraz komfortu termicznego.
ograniczenie produkcji odpadów – wybór trwałych, łatwych w naprawie materiałów, również nadających się lub pochodzących z recyklingu, stosowanie rozwiązań ułatwiających racjonalne gospodarowanie odpadami.
uwzględnienie wpływu budynku na otaczający krajobraz – uwzględnienie lokalnej tradycji oraz kultury, dbałość o zachowanie naturalnej bioróżnorodności jak i stosowanie rozwiązań poprawiających jej stan.
ułatwienie kontaktu użytkownikom – tworzenie przestrzeni zachęcających do kontaktu, umożliwiających jednocześnie zachowanie prywatności.
umożliwienie adaptacji do zmiennych warunków – elastyczne oraz trwałe projektowanie z uwzględnieniem możliwych do przewidzenia zmian, np. w sposobie użytkowania obiektu.

Tak szeroki zakres właściwości, każdorazowo wymaga indywidualnego podejścia w celu przeanalizowania wielu dostępnych rozwiązań, w związku z czym niemożliwe jest podanie prostego schematu działania ze względu na odmienność każdej z inwestycji i okoliczności towarzyszących realizacji. Jednocześnie nacisk na poszczególne obszary zależy od oczekiwań oraz możliwości inwestora, jak i warunków środowiskowych, czy też ekonomicznych w jakich dany obiekt będzie realizowany.

Zrównoważony budynek zapewnia wysoki komfort dla użytkowników, minimalizując negatywny wpływ na środowisko, przy uwzględnieniu możliwości finansowych inwestora.

Podsumowanie

Mnogość rozwiązań możliwych do zastosowania w celu spełniania założeń rozwoju zrównoważonego oraz ogólnikowa definicja sprawia, że bywa ona nadużywana i interpretowana w zależności od potrzeb nadawcy. Mimo to nie należy zapominać, iż nadrzędnym celem budownictwa zrównoważonego jest zapewnienie odpowiednich warunków funkcjonowania użytkowników, przy jednoczesnej minimalizacji wykorzystania zasobów naturalnych w pełnym cyklu życia obiektu. Tak holistycznie ujęte zagadnienie obejmuje szerokie spektrum, wymagające uwzględnienia przy projektowaniu rozległej interdyscyplinarnej wiedzy, co za tym idzie niejednokrotnie udziału wielu specjalistów z różnorakich dziedzin. Efektem czego jest spełnienie oczekiwań przyszłych użytkowników przy jednoczesnym możliwie szerokim zastosowaniu rozwiązań prośrodowiskowych.

Czytaj więcej

Hydroizolacje

5 najczęstszych błędów podczas hydroizolacji fundamentów

Odpowiednie zabezpieczenie budynku przed wilgocią oraz szkodliwymi substancjami obecnymi w gruncie stanowi element decydujący o trwałości budynku i bezpieczeństwie użytkowników. Nieświadomość lub ignorowanie kwestii hydroizolacji może skutkować konsekwencjami, które będą wiązać się z kosztownymi naprawami, utratą wartości nieruchomości lub zagrożeniem zdrowia mieszkańców. Niestety podczas tego etapu robót często popełniane są liczne błędy, których skutkiem mogą być poważne problemy z zawilgoceniem obiektu. Mając na uwadze zapobieganie podobnym przypadkom, opisaliśmy pięć najczęściej popełnianych błędów związanych z hydroizolacjami fundamentów.

Brak projektu

Bez precyzyjnego projektu trudno zapewnić skuteczną ochronę budynku przed wodą. Rozwiązanie hydroizolacji każdorazowo powinno być dostosowane do specyfiki obiektu oraz warunków gruntowo-wodnych. Hydroizolacja jako system powinna również zapewniać właściwą współpracę pomiędzy poszczególnymi jej elementami oraz konstrukcją obiektu. Nawet najlepsza powłoka wodochronna powinna być uzupełniona o skuteczne uszczelnienie tak zwanych miejsc krytycznych. Wszystkie te elementy stanowią składową prawidłowo opracowanej dokumentacji projektowej. Wybrakowana i niedokładna dokumentacja skutkuje improwizacją na etapie budowy, co przekłada się na uszkodzenia i nieszczelności hydroizolacji.

Oczywiście sporządzenie odpowiedniego projektu nie gwarantuje, że prace wykonane zostaną bezbłędnie. Nawet przy najdokładniejszej dokumentacji jakość wykonania hydroizolacji zależy od kompetencji wykonawcy oraz skuteczności nadzoru nad realizacją robót.

Oszczędzanie na jakości

Szukanie oszczędności podczas budowy to zrozumiałe podejście, jednak w kontekście hydroizolacji fundamentów może prowadzić do kosztownych błędów. Problemy nie powinny się pojawić, o ile szuka się oszczędności wybierając rozwiązania równoważne jakościowo, które zapewnią wymagany poziom ochrony. Częstą praktyką, szczególnie na mniejszych budowach, jest jednak dobór rozwiązań w oparciu o najniższą cenę zakupu materiału. Nadal spotkać można się ze stosowaniem pap na welonie szklanym lub nawet tekturze, czy też wbudowaniem jako „hydroizolacji” cienkich folii budowlanych. Należy mieć na uwadze, że nieprzemyślane oszczędności mogą prowadzić do poważnych problemów i znacznych kosztów związanych z naprawami powstałych usterek lub nawet brakiem możliwości skutecznej naprawy.

Niekompatybilne materiały, nieszczelne połączenia

Jednym z najczęstszych problemów w kontekście hydroizolacji fundamentów jest stosowanie materiałów niekompatybilnych, których trwałe i skuteczne połączenie jest niemożliwe. Problem ten wiąże się i najczęściej wynika z pierwszego opisanego błędu. Zagadnienie doboru materiałów oraz sposobu ich połączenia powinno zostać rozwiązane na etapie sporządzania dokumentacji projektowej. Wyróżnić można następujące aspekty z tym związane:

Brak Trwałego Połączenia – połączenie niekompatybilnych materiałów w sposób trwały jest zazwyczaj niemożliwe, co prowadzi do powstawania uszkodzeń powłoki i nieszczelności. Sytuacja taka ma najczęściej miejsce przy próbie sklejenia papy z folią lub próby aplikacji szlamów cementowych na materiały bitumiczne.
Korozja i degradacja – kontakt niektórych materiałów lub szkodliwe oddziaływanie środowiska może prowadzić do ich stopniowego niszczenia. Zjawisko to osłabia skuteczność hydroizolacji i ma miejsce np. w przypadku tworzyw sztucznych nieodpornych na bitumy lub promieniowanie UV.
Niewłaściwa warstwa ochronna – wykonana hydroizolacja wymaga zabezpieczenia przed uszkodzeniem warstwą ochronną. W niektórych sytuacjach stanowi ona jednak przyczynę uszkodzenia powłok. Ma to miejsce szczególnie w przypadku folii kubełkowych, które ułożone niewłaściwie dziurawią hydroizolację.
Błędne wykonanie połączeń – brak zakładów, nieodpowiednie przygotowanie materiałów do połączenia oraz próba ich łączenia „na styk”. Takie praktyki nie zapewniają szczelności powłok i stanowią miejsca przecieków.

Koszt poprawnie wykonanych hydroizolacji to około 1-3% wartości inwestycji, koszt naprawy skutków błędnie wykonanych powłok może osiągnąć nawet 40-60%.

Nieodpowiednie przygotowanie podłoża

Często również brak jakichkolwiek zabiegów związanych z przygotowaniem podłoża skutkuje trudnościami w prawidłowej aplikacji materiałów. Przyczepność hydroizolacji do podłoża na całej powierzchni odgrywa ważną rolę, uniemożliwiając rozprzestrzenianie się wody pod hydroizolacją w przypadku jej perforacji oraz jej zniszczenie w wyniku odspojenia od podłoża.

Zanieczyszczenia powierzchni – pył, brud, luźne cząstki, oleje, pozostałości środków antyadhezyjnych zmniejszają przyczepność hydroizolacji do podłoża.
Nierówne podłoże – wgłębienia lub wypukłości utrudniają nałożenie preparatów powłokowych w wymaganej grubości oraz zwiększają ich zużycie.
Nadmierna wilgotność – zamknięta w podłożu wilgoć skutkuje powstaniem pęcherzy osmotycznych i pękaniem powłoki.

Niewłaściwa grubość warstw

Zbyt grube lub za cienkie warstwy, szczególnie w przypadku materiałów powłokowych, prowadzą do ich uszkodzenia oraz nieszczelności. Efektywna ochrona przed wnikaniem wody wymaga stosowania odpowiedniej grubości materiałów, zdolnych do przeniesienia obciążenia wodą oraz współpracy z konstrukcją budynku.

Zbyt cienkie warstwy – to błąd, który może prowadzić do łatwego uszkodzenia i nieszczelności, zwłaszcza podczas prac ziemnych czy obciążeń mechanicznych.
Zbyt grube warstwy preparatów powłokowych – niewiedza lub chęć skrócenia czasu robót przyczynia się do pękania zbyt grubych warstw materiału oraz utrudnia odparowanie wody lub rozpuszczalnika zamkniętego pod wstępnie związaną warstwą.
Niewłaściwa grubość materiału w miejscach krytycznych – zaniedbywane są narożniki, miejsca łączeń i przejścia między różnymi powierzchniami. Niedokładne zabezpieczenie tych obszarów może skutkować przeciekami.

Podsumowanie

Hydroizolacje elementów zagłębionych w gruncie to szczególnie wymagający etap budowy, który nie daje drugiej szansy na poprawki. Po zakończeniu prac i zasypaniu fundamentów dostęp do tych elementów jest bardzo utrudniony. W przypadku popełnienia błędów podczas hydroizolacji naprawa może okazać się niezwykle kosztowna lub nawet niewykonalna. Dlatego tak ważne jest, aby prace te zostały wykonane prawidłowo.

Czytaj więcej

Jak oszczędzać na budowie

Racjonalna grubość termoizolacji

Aktualne przepisy pośrednio narzucają minimalną wymaganą grubość termoizolacji. Często jednak spotkać można się z wątpliwościami, czy warto zastosować ocieplenie o większej grubości oraz jak bardzo jest to opłacalne. Wartość potencjalnych oszczędności zależy od wielu czynników, jednak jest możliwa do oszacowania. Proces optymalizacji pozwala na wyznaczenie racjonalnej dla konkretnego obiektu grubości termoizolacji. Racjonalnej, czyli wyznaczonej na podstawie kompletu wiarygodnych danych, składających się na rozwiązanie, które w perspektywie długoterminowej okaże się najkorzystniejszym dla inwestora, czyli najtańszym.

Dlaczego grubość termoizolacji ma znaczenie?

Decyzje podjęte na etapie projektowania wpływają na trwałość budynku, jak i koszty budowy oraz wieloletniej eksploatacji. Dotyczy to również termoizolacji, której dobór jedynie na podstawie obowiązujących wymagań prawnych, nie gwarantuje osiągnięcia najkorzystniejszych dla inwestora rezultatów. Spośród szeregu czynników, na które wpływ mają parametry zastosowanej termoizolacji, jako najistotniejsze wyróżnić można:

Koszty eksploatacji – im lepsze ocieplenie przegród, tym mniejsze straty ciepła i niższe koszty związane z ogrzewaniem w sezonie zimowym oraz chłodzeniem w okresie letnim. Racjonalna grubość termoizolacji może ograniczyć do minimum koszty inwestycyjne oraz eksploatacyjne.
Komfort – racjonalnie dobrana grubość termoizolacji pozwoli na utrzymanie komfortowych warunków wewnątrz budynku przy minimalnych nakładach finansowych. Jednocześnie parametry materiału izolacyjnego, szczególnie w przypadku poddaszy użytkowych, wpływają na ograniczenie przegrzewania pomieszczeń w sezonie letnim, przyczyniając się do zmniejszenia zapotrzebowania na energię do chłodzenia.
Ochrona środowiska – budynki o lepszej izolacji termicznej generują mniejsze emisje zanieczyszczeń, ponieważ wymagają mniejszej ilości energii na utrzymanie komfortowej temperatury wewnętrznej. Poprawa efektywności energetycznej budynków przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych i zmniejszenia negatywnego wpływu na klimat.
Wzrost wartości nieruchomości – klasa energetyczna budynku wpływa na jego wartość. Rozsądna termoizolacja domu nie tylko przynosi oszczędności, ale także podnosi wartość nieruchomości, co może okazać się istotne przy ewentualnej sprzedaży.

Termoizolacja jako inwestycja

Z uwagi na klimat Polski, właściwe rozwiązanie termoizolacji przegród zewnętrznych stanowi jeden z kluczowych elementów każdego budynku. Ze względu na rolę jaką odgrywa termoizolacja w przegrodzie, jej grubość stanowi rodzaj inwestycji, przynoszącej oszczędności finansowe wraz z upływem czasu. W oparciu o szeroki zestaw danych charakterystycznych dla rozważanego obiektu wyznaczyć można dla każdej przegrody budynku (ściany, dach, podłoga) grubość termoizolacji, dla której łączne koszty wbudowania materiału oraz eksploatacji budynku w analizowanym okresie będą najniższe. Dzięki dobraniu ekonomicznie uzasadnionej grubości termoizolacji inwestor uzyska najwyższe oszczędności przy najniższych możliwych kosztach budowy. Ideowy wykres zależności kosztów od grubości termoizolacji przegrody przedstawia Rysunek 1.

Rysunek 1. Zależność kosztów od grubości termoizolacji przegrody.

Koszt eksploatacji – koszty związane z pokryciem strat ciepła przez analizowaną przegrodę, w rozpatrywanym okresie, przy założonym systemie ogrzewania.
Koszt inwestycyjny – koszty związane z zakupem oraz montażem materiału termoizolacyjnego
Koszt sumaryczny – suma wydatków związanych z realizacją oraz eksploatacją przegrody w analizowanym okresie

Widać, że wraz ze zwiększeniem grubości termoizolacji spadają koszty eksploatacji budynku, co wynika z ograniczenia strat ciepła przez przegrodę. Jednocześnie, wraz ze wzrostem grubości termoizolacji rosną jednak koszty inwestycyjne związane z zakupem materiału termoizolacyjnego oraz jego montażem. Ekonomicznie uzasadnioną grubość termoizolacji wyznaczają natomiast najniższe koszty sumaryczne, co zaznaczono na wykresie linią przerywaną. Uwzględnienie łącznego kosztu realizacji ocieplenia oraz kosztów związanych z eksploatacją w rozpatrywanym okresie pozwala na wybranie najkorzystniejszego finansowo rozwiązania.

Optymalna grubość termoizolacji przegrody pozwala na minimalizację wydatków dzięki uzyskaniu najniższych kosztów budowy, przy jednoczesnych najniższych kosztach ogrzewania budynku.

Zależność powyższą dla wybranych grubości termoizolacji zobrazowano również w postaci skumulowanego wykresu kolumnowego na Rysunku 2. Wykres przedstawia udział poszczególnych składowych w łącznych kosztach wybranych wariantów grubości ocieplenia. Widać wyraźnie, że wraz ze wzrostem grubości termoizolacji rosną koszty inwestycyjne, spadają jednak koszty eksploatacji obiektu. Optymalny wariant odpowiada natomiast najniższym kosztom sumarycznym stanowiącym sumę kosztów inwestycyjnych oraz eksploatacyjnych.

Rysunek 2. Zależność kosztów sumarycznych od grubości termoizolacji przegrody.

Optymalna grubość ocieplenia

Ekonomicznie uzasadniona grubość ocieplenia powinna zostać wyznaczona dla każdej tracącej ciepło przegrody budynku (ściany, dach, podłoga). Takie podejście pozwoli na maksymalne ograniczenie wydatków, dzięki minimalizacji kosztów budowy, jak i kosztów eksploatacji budynku. Obliczenia optymalizujące stanowią wiarygodne źródło informacji, ze względu na uwzględnienie szeregu czynników wpływających na opłacalność inwestycji w długim horyzoncie czasowym, takich jak:

współczynnik przewodzenia ciepła materiału termoizolacyjnego,
koszt materiału termoizolacyjnego,
koszt montażu termoizolacji,
dane klimatyczne charakterystyczne dla rozpatrywanej lokalizacji budynku,
koszt ogrzewania (wynikający ze sprawności źródła ciepła oraz rodzaju nośnika energii),
zmianę wartości pieniądza w czasie,
zmianę ceny nośników energii w czasie.

Obliczenia prowadzone są na podstawie wskaźnika wartości bieżącej netto inwestycji (NPV). Dodatnia wartość tego wskaźnika informuje o opłacalności wbudowania odpowiadającej grubości termoizolacji. Natomiast w przypadku ujemnej wartości wskaźnika inwestycja w warstwę ocieplenia jest nieopłacalna. Z punktu widzenia inwestora najważniejsza jest grubość termoizolacji odpowiadająca maksymalnej wartości wskaźnika NPV. Dla tej wartości uzyskiwane są najniższe łączne koszty inwestycyjne oraz koszty eksploatacji budynku. Przykładowy wykres charakterystyki NPV przedstawia rysunek 3.

Rysunek 3. Wartość wskaźnika wartości bieżącej netto inwestycji (NPV)

Na optymalną grubość ocieplenia największy wpływ ma cena energii oraz koszt termoizolacji. Główne zależności między tymi parametrami kształtują się następująco:

Wraz ze spadkiem cen energii spada ekonomicznie uzasadniona grubość ocieplenia, natomiast w przypadku droższych nośników energii optymalna grubość termoizolacji przyjmuje wyższe wartości.
W przypadku tanich materiałów izolacyjnych ekonomicznie uzasadniona grubość ocieplenia przyjmuje wartości większe, natomiast w przypadku drogich termoizolacji, optymalna ich grubość jest mniejsza.

Podsumowanie

Przyjęte parametry termoizolacji wpływają przede wszystkim na koszty utrzymania domu w perspektywie długoterminowej oraz na koszt jego budowy. Brak stosownych obliczeń z zakresu efektywności energetycznej budynku może odbić się negatywnie na kieszeni inwestora. Optymalna, wyznaczona w oparciu o rachunek ekonomiczny, grubość termoizolacji to podstawa do minimalizacji wydatków dzięki uzyskaniu najniższych kosztów budowy, przy jednoczesnych najniższych kosztach ogrzewania budynku.

Czytaj więcej

Jak oszczędzać na budowie

Ekonomiczny wybór przekoroju ścian

Koszty to jedna z kluczowych kwestii wpływających na cały proces budowlany. Rozważne decyzje pozwalają jednak na podejmowanie wyborów przekładających się na znaczne oszczędności w trakcie realizacji inwestycji, bez utraty trwałości oraz komfortu użytkowania obiektu. Jedną z takich decyzji jest wybór technologii oraz materiałów budowlanych. Przegrody zewnętrzne stanowią znaczny udział w całkowitym koszcie budowy, jednocześnie sposób ich wykonania decyduje również o komforcie termicznym, jak i akustycznym wewnątrz budynku. W poniższym artykule przybliżymy główne aspekty wpływające na koszt wykonania ścian zewnętrznych, jak i przedstawimy oszczędności uzyskane dzięki przemyślanym decyzjom, przez jednego z naszych klientów.

5 rzeczy, które wpływają na koszt ściany

Jednymi z najważniejszych czynników wpływających na koszt przegrody jest rodzaj materiałów oraz koszt ich wbudowania. Ściany to jednak nie tylko element konstrukcyjny, ale i przegroda odpowiadająca za utratę ciepła z budynku, jak i zapewnienie komfortu akustycznego we wnętrzach. Materiał konstrukcyjny ścian bierze również udział w bilansie energetycznym budynku, wpływając na komfort termiczny użytkowników oraz koszty ogrzewania i chłodzenia. Dlatego porównywanie kosztów jedynie materiału murowego jest mylące, nie przedstawia całości obrazu i nie pozwala na podjęcie rzetelnej decyzji przynoszącej największe oszczędności. Aby minimalizować koszty budowy, warto dokładnie zweryfikować dostępne rozwiązania. Oto kilka czynników, które należy wziąć pod uwagę:

Wymagana nośność – zależy od ukształtowania ustroju konstrukcyjnego budynku oraz obciążeń przypadających na dany element. Odpowiednia wytrzymałość rozważanych materiałów jest podstawowym kryterium zapewniającym stabilność i trwałość całego budynku.
Wymagania akustyczne – zewnętrzne źródła hałasu oraz oczekiwany komfort wewnątrz obiektu mogą wpływać na zastosowanie konkretnych materiałów i rozwiązań.
Warunki cieplno-wilgotnościowe – wymagania prawne oraz warunki klimatyczne determinują konieczną do zastosowania grubość izolacji cieplnej. Różni się ona w zależności od właściwości przyjętego materiału murowego, co ma bezpośredni wpływ na sumaryczny koszt przegrody.
Cena materiału – koszt elementów murowych oraz izolacji termicznej to kluczowy składnik łącznego kosztu przegrody.
Cena montażu – różni się w zależności od rodzaju materiału murowego oraz izolacji termicznej.

Jak zaoszczędzić kilkanaście tysięcy, wybierając materiał ścienny.

Jeden z naszych klientów w ramach realizacji projektu budowlanego zdecydował się zlecić nam również przeprowadzenie analizy ekonomicznej rozwiązań ścian zewnętrznych. Na podstawie wstępnych ustaleń wytypowano kilka wariantów, których realizację dopuszczał inwestor. Wyniki w postaci kosztu realizacji metra kwadratowego każdego z rozważanych rozwiązań zobrazowano na wykresie. Jako podstawę porównania przyjęto współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę, który dla wszystkich wariantów jest identyczny i wynosi 0,163 [W/(m²K)].

Klient, zanim zdecydował się na współpracę w zakresie opracowania omawianej analizy ekonomicznej, na podstawie zasłyszanych opinii był przekonany do wariantu S1. Miał on okazać się najtańszy i najprostszy w realizacji. Po zapoznaniu się z wynikami oraz przeanalizowaniu czynników pozaekonomicznych klient zdecydował się jednak ostatecznie na realizację wariantu S2. Osiągnął dzięki temu znaczne oszczędności finansowe. Przy powierzchni ścian zewnętrznych projektowanego obiektu około 130 m², zmniejszono sumaryczny koszt ich wykonania o prawie 9 tysięcy złotych netto. Stanowi to redukcję kosztu realizacji o ponad 15% względem pierwotnie zakładanego wariantu. Natomiast gdyby podjęto decyzję o realizacji najkorzystniejszej finansowo opcji (wariant S4), łączna oszczędność osiągnęłaby wartość prawie 13 tysięcy złotych netto, co przełożyłoby się na ponad 20% oszczędności względem pierwotnego rozwiązania.

Uzyskana oszczędność (przy założeniu 130 m2 powierzchni ścian zewnętrznych) względem pierwotnie zakładanego wariantu realizacji (S1) wynosi dokładnie:

Dla wariantu S2 (wybór inwestora) – 8 743,80 zł netto.
Dla wariantu S4 – 12 555,40 zł netto.

Natomiast maksymalna różnica pomiędzy rozpatrywanymi wariantami (S7 – S4) wynosi aż 17 951,70 zł netto. Zwrócić uwagę należy na fakt podania kwot netto, w związku z czym rzeczywista oszczędność będzie jeszcze większa.

Dzięki przeprowadzonej analizie ekonomicznej zredukowano koszt budowy domu o około dziewięć tysięcy złotych. Te oszczędności umożliwiły dostosowanie projektu do dodatkowych upodobań, bez przekroczenia początkowo założonego budżetu.

Podsumowanie

Optymalny wybór materiałów to jeden z kluczowych elementów minimalizacji kosztów budowy. Powyższy przykład potwierdza, że inwestycja w czas poświęcony na skrupulatne porównanie dostępnych możliwości może przynieść znaczące oszczędności. Najważniejsze decyzje w tym obszarze warto konsultować z ekspertem, by przyniosły one największe korzyści.

Czytaj więcej

Mateusz Smoczyk

O Mnie

Certyfikowany specjalista budownictwa pasywnego, audytor energetyczny oraz doradca w zakresie efektywności energetycznej budynków.

Co nas wyróżnia?

SKRUPULATNOŚĆ

REDUKCJA KOsZTÓW

TROSKA O ZDROWIE

Oferta

KOMPLEKSOWE WSPARCIE NA KAŻDYM ETAPIE

PROJEKT

PROJEKT

NADZÓR BUDOWY

NADZÓR BUDOWY

DORADZTWO ENERGETYCZNE

DORADZTWO ENERGETYCZNE

DORADZTWO TECHNICZNE

DORADZTWO TECHNICZNE

Opinie techniczne...

BADANIA, OPINIE, KOSZTORYSOWANIE I INNE

Baza Wiedzy

Dzielimy się wiedzą oraz doświadczeniem!

Rola strefy cokołowej w budynku

Hydroizolacja strefy cokołowej

Termoizolacja strefy cokołowej

Wykończenie strefy cokołowej

Miejsca krytyczne

Podsumowanie

Jak projekt wpływa na efekt prac

Zawartość projektu budowlanego

Wpływ projektu na koszty budowy i eksploatacji budynku

Wpływ projektu na jakość wykonania robót

Nie tylko projekt budowlany

Podsumowanie

Zrównoważony rozwój – definicja i ustawodawstwo

Filary zrównoważonego budownictwa

Filar Środowiskowy

Filar Społeczny

Filar Ekonomiczny

Cechy budynku zrównoważonego

Podsumowanie

Brak projektu

Oszczędzanie na jakości

Niekompatybilne materiały, nieszczelne połączenia

Nieodpowiednie przygotowanie podłoża

Niewłaściwa grubość warstw

Podsumowanie

Dlaczego grubość termoizolacji ma znaczenie?

Termoizolacja jako inwestycja

Optymalna grubość ocieplenia

Podsumowanie

5 rzeczy, które wpływają na koszt ściany

Jak zaoszczędzić kilkanaście tysięcy, wybierając materiał ścienny.

Podsumowanie

Zapisz się do bezpłatnego newslettera…

Z pasji do budownictwa

Oferta

Na skróty

Dane kontaktowe